ولاد

محكوم شد كه در اردوگاهي كنار رودخانه تيرناوا زنده‌ به‌گور شود. در امتداد مسير او را در انظار چرخاندند، در حالي كه به باد تحقير و تمسخر گرفته مي‌شد. از ميان جماعت جان به دربرده از جنايات بي‌حد و حصرش در حالي عبورش دادند كه آن‌ها، وقتي او در غل و زنجير، ايستاده بر يك گاري و در حالي كه به طرف گور مي‌رفت جلوشان مي‌رسيد، رو برمي‌گرداندند و به او پشت مي‌كردند. هيچ‌كس نمي‌خواست آماج آخرين نگاه او باشد.