ديروزهاي ما

ناتاليا گينزبورگ در نوشتن اين اثر از شخصيت‌هاي واقعي كه در پيرامون خود ديده و مدتي با آنها زيسته است استفاده مي‌كند. با توجه به پيوند ژرفي كه بين آدم‌هاي داستان و واقعيت پيرامونشان برقرار است و نيز با توجه به شيوه نگارش ساده و بدون شاخ و برگ اضافي نويسنده، مي‌توان اين اثر را زاده خلف نئورئاليسم ايتاليان به شمار آورد كه فرزندان ديگري چون چزاره پاوزه و اليور ويتوريني دارد. گينزبورگ اين داستان را پس از پايان جنگ جهاني دوم نوشته و از درون شبكه محدود شخصيت‌هاي داستان و محيط زندگي آنان دريچه‌اي به سوي جامعه ايتاليا گشوده است كه از خلال آن مي‌توان به روابط اعضاي مختلف جامعه با هم و آنگاه حركت همه آن‌ها عليه دشمن خارجي پي برد و نقاط ضعف و قدرت مسيريرا كه در شهر (قسمت اول داستان) و در روستا (قسمت دوم) براي شكست دادن دشمن خارجي پيمودند درك كرد. نويسنده در اين اثر دنيا را با چشم دختري خردسال نگريسته است، دختري كه در طوفان حوادثي كه به جنگ جهاني منجر شد، بدون آنكه از لذت‌هاي ايام شباب بهره‌مند گردد، به جهان بزرگ‌سالان پرتاب مي‌شود. ديدگاه نويسنده جابه‌جا با قهرمان داستن برهم منطبق مي‌شود و خواننده را با خود از رويا به واقعيت و يا بعكس، از گزارش تاريخي وقايع به دنياي خيال سوق مي‌دهد. داستان پيوسته و موج‌وار پيش مي‌رود و هنگامي كه خواننده به پايان آن مي‌رسد در مي‌يابد كه لحظه‌اي از مقايسه شخصيت‌هاي داستان با خود و آدم‌هاي پيرامون خويشتن باز نايستاده است. شخصيت‌هاي داستان و حوادث جالبي كه بر آنان مي‌گذرد فقط در چارچوب اينچنين رويدادهاي برق‌آساي زمان جنگ قابل درك است. آنانكه از برابر حقايق تلخ مي‌گريزند و در پي نجات جان و مال خويش هستند پيش از ديگران از پا در مي‌آيند.