ميكله عزيز

رماني‌ بدون‌ حضور مردان‌، جايي‌ که‌ مردان‌ آن‌قدر شکننده‌اند که‌ نمي‌توانند به‌ تنهايي‌ به‌ زندگي‌ ادامه‌ بدهند. ميکله‌ عزيز در فضايي‌ سرد و اسرارآميز و ناامن‌ آغاز مي‌شود و اين‌ فضا کم‌کم‌ تمام‌ داستان‌ را دربر مي‌گيرد. هر کدام‌ از شخصيت‌هاي‌ رمان‌، کمي‌ با واقعيت‌ فاصله‌ دارند، هر کدامشان‌ کلامي‌ پرمعنا و مشکل‌گشا و در عين‌ حال‌ منحصر به‌ فرد در سينه‌ دارند که‌ بر زبان‌ نمي‌آورند و حتي‌ نمي‌دانند آن‌ را چطور تلفظ‌ کنند. گينزبورگ‌ با دلسوزي‌ به‌ آن‌ها نگاه‌ مي‌کند و هنگامي‌ که‌ اشک‌هايي‌ را که‌ از سر شفقت‌ ريخته‌ است‌ براي‌ هميشه‌ پاک‌ کنيم‌، چشمان‌ چخوف‌ را در مقابل‌ مي‌بينيم‌.
شخصيت‌هاي‌ داستان‌ مثل‌ شخصيت‌هاي‌ داستان‌هاي‌ چخوف‌ در محيطي‌ بورژوا گرفتار شده‌اند و قادر نيستند خود را نجات‌ دهند. با اين‌ تفاوت‌ که‌ در رمان‌هاي‌ چخوف‌ اين‌ موقعيت‌ به‌ طنز کشيده‌ شده‌، اما در اين‌جا با بدبيني‌ آميخته‌ شده‌ است‌. گينزبورگ‌ با نگاهي‌ از سر دلسوزي‌،شخصيت‌هاي‌ حيواني‌ داستانش‌ را تحقير مي‌کند، در همان‌ حال‌ از آن‌ها در نحوه‌ زندگي‌ روزمره‌شان‌ تجليل‌ مي‌کند.
اگر عشق‌ آدريانا پوچ‌ و همراه‌ با بدبختي‌ و معمولي‌ است‌، اگر مبارزه‌ سياسي‌ ميکله‌ هزارتوي‌ تاريک‌ کودکانه‌اي‌ است‌؛
اگر تابلوهاي‌ نقاشي‌ شکست‌خورده‌ زيبا نيستند و از شيفتگي‌ نقاش‌ جا مي‌خوريم‌، زندگي‌ از آن‌ها رو بر نمي‌گرداند. مي‌دانيم‌ که‌ در اين‌ بدبختي‌ و تباهي‌ بي‌بازگشت‌، آينده‌ فقط‌ از آن‌ کساني‌ است‌ که‌ زندگي‌ را دنبال‌ مي‌کنند.