پايي كه جا ماند (يادداشت هاي روزانه سيد ناصر حسيني پور از زندان هاي مخفي عراق)

امروز تسبيحم را با يك نصف مداد با سلوان عوض كردم. ارزش تسبيحم كه با هسته خرما درست شده بود، بيشتر از ده دينار مي‌شد. ارزش يك نصف مداد كمتر از يك‌صد فلس بود. هر هزار فلس يك دينار عراقي است. چند روزي بود براي نوشتن، خودكار و مداد نداشتم. دلم مي‌خواست تسبيحم را نگه بدارم تا روزي كه آزاد شوم و براي پدرم ببرم. آرزو داشتم پدرم با تسبيحي كه به ياد او و با هسته‌هاي خرماي عراق درست كرده بودم، ذكر بگويد...