كوه مرا صدا زد

بازهم توده‌اي از برف، پايين مي‌غلتيد و به ديواره سرخ و سياه پرتگاه مي‌خورد و مثل آبي كه از بلندي بريزد، از هم باز مي‌شود و پاش پاش مي‌شود و بعد. صدايي مي‌آيد و انگار چيزي مي‌غرد و يا سنگي قل مي‌خورد و مي‌بينم كه ديگر نزديك است ديوانه بشوم. عمو اسحق كجايي؟ ...عمــ ... م...واسحاااق!كجايي؟ كجاااايي؟
صدا در صدا مي‌پيچيد و تكرار مي‌شود و برمي‌گردد طرفم. انگار كوه است كه دارد صدايم مي‌زدند...