هوا را از من بگير خنده ات را نه! / گزينه ي شعرهاي عاشقانه

زندگي‌ها چه دلنگراني، گاه، وقتي كه با مني و من پيروزتر و سر فرازتر از ديگر مردان! زيرا نمي‌داني كه در من است پيروزي هزاران چهره‌ئي كه نمي‌تواني بيني، هزاران پا و قلبي كه با من راه سپرده‌اند، نمي‌داني كه اين، من نيستم، "من"‌ي وجود ندارد، من تنها نقشي‌ام از آنان كه با من مي‌روند؛ كه من قوي‌ترم زيرا در خود نه زندگي كوچك خود بل تمامي آن زندگي‌ها را دارم، و همچنان پيش مي‌روم زيرا هزاران چشم دارم، با سنگيني صخره‌ئي فرود مي‌آيم زيرا هزاران دست دارم، و صداي من در ساحل تمامي سرزمين‌هاست زيرا صداي آن‌هائي را دارم كه نتوانستند سخن بگويند، نتوانستند آواز بخوانند، و امروز با دهاني نغمه سر مي‌دهند كه تو را مي‌بوسد.