صندوقچه راز مادر

من و آبجي و بابا و مامان، با يك بي‌بي با صفا توي يك خانه به قد يك بوم كوچك و سفيد نقاشي كنار هم زندگي كه نه، صفا مي‌كنيم. يك گوشه اين تابلو هم يك قفس است با يك قناري خوشگل و سبز كه يك دم آرام و قرار ندارد. قناري جفت و همدم و رفيق بي‌بي شده. با اين كه بي‌بي، در قفس قناري‌اش را چفت نمي‌زند و پرهايش را نمي‌چيند، اما شده عينهو كفتر جلد بي‌بي و يك‌ريز برايش چهچه مي‌زند و آواز مي‌خواند. واي كه بي‌بي چه حالي مي‌كند از صداي او، اين را از لپ‌هاي گل‌انداخته و چشم‌هاي تنگ و ريز شده‌اش كه وقت خنده صورتش را بامزه‌تر مي‌كند، مي‌فهمم.