عمو سام من

عمو سام من بي‌شك يكي از بهترين نمونه‌هاي نمايش‌نامه‌هاي موسوم به طيف زبان محور است كه از ده 80 به بعد در تئاتر آمريكا نمودي چشمگير داشته‌اند. نمايش‌نامه ساختاري سورئاليستي و پازل مانند دارد كه بر اساس تصادف و دور باطل بنا شده است. در اين نمايش‌نامه كه شباهت زيادي با نمايش‌نامه‌هاي ابزورد دارد، ارتباطات چند لايه‌اي بين شخصيت‌ها ايجاد مي‌شود و آدم‌هايي بيگانه ناگهان در كنار هم قرار مي‌گيرند و بدون اينكه توجه يكديگر را برانگيزند از كنار هم عبور مي‌كنند.
بعد تئاتري نمايش‌نامه‌ها و ويژگي‌هاي سبك پردازانه و ضد ساختار ارسطويي، جنكين را در كنار مك‌ولمن و اريك اورماير جزو نمايش‌نامه‌نويسان جديد و متفاوت آمريكا قرار داده است.