گزينه اشعار محمدرضا شفيعي كدكني

مهار اين شتر مست را كه مي‌گيرد؟ كنون كه مرتعي اين گونه خوش‌چرا ديده‌ست به سايه‌سار خوش بيد و باد جوباران دگر نخواهد هرگز به رفته‌ها پيوست به آب بركه تلخاب شور و كور كوير و آفتاب گدازان دشت‌ها هرگز دوباره باز نگردد كه آن حريم شكست