رويكردي به مسئله دشوار آگاهي (براساس اسطوره شناسي عصبي تكاملي)

شايد مهم‌ترين نکته در اسطوره‌شناسي عصبي-تکاملي معرفي اسطوره نه به‌عنوان زبان نمادين، که به‌عنوان تجربه‌اي زيسته است. تلقي اسطوره‌شناسان از اسطوره به‌عنوان زبان نمادين سبب مي‌شود اسطوره منحصر به انسان خردمند دانسته شود و بسياري از جنبه‌هاي آن مغفول بماند. اما در اسطوره‌شناسي عصبي-تکاملي، اسطوره شکلي از آگاهي و تجربه زيسته در جهان است. بنابراين، هر جانداري که بتواند از جهان تجربه‌اي آگاهانه داشته باشد اسطوره‌مند نيز خواهد بود. همين موضوع باعث مي‌شود تاريخ تجربه اسطوره‌اي بسيار فراتر از انسان خردمند دانسته شود و اين ادعا مطرح شود که هرجا آگاهي هست، تجربه اسطوره‌اي هم اتفاق مي‌افتد. پس تاريخ اسطوره با تاريخ آگاهي درهم‌تنيده است، لذا اسطوره چيزهاي زيادي دربارهع آگاهي به ما مي‌گويد. اين کتاب به همين موضوع مي‌پردازد، اينکه رابطه اسطوره و آ گاهي چگونه است و اگر اسطوره در تاريخ تکامل خود اين‌گونه با آ گاهي درهم‌تنيده بوده است،