آزادي و سركوب

کتاب پيش رو اثري است در حوزه‌ي سياست که با نگاهي عالمانه و منصفانه دو پديده‌ي آزادي و سرکوب را به مطالعه مي‌گذارد و با بصيرتي شگرف به تحليل پديده‌هاي اجتماعي و کليشه‌هاي رايج در سپهر انديشه‌ي سياسي مي‌پردازد. نويسنده‌ي کتاب نظري متفاوت با نظر رايج پيرامون آزادي دارد که عبارت است از: آزادي مي‌تواند معنايي غير از امکان تحصيل بدون سعي لذايذ داشته باشد. فهمي بسيار متفاوت، و شجاعانه، از آزادي وجود دارد که خرد عام بر آن صحه مي‌گذارد. آزادي راستين را نمي‌توان رابطه‌اي ميان ميل و ارضاي ميل دانست، آزادي رابطه‌اي ميان انديشه و عمل است؛ انسان مطلقا آزاد کسي است که هر عمل او از قضاوتي ابتدايي درباره‌ي هدفي که براي خود برگزيده و نيز درباره‌ي زنجيره‌ي وسايل مناسب براي رسيدن به آن هدف نشئت مي‌گيرد. مهم نيست که اين اعمال آسان باشند يا دردناک يا حتي با موفقيت همراه باشند؛ گرچه درد و شکست موجب ناخشنودي انسان مي‌شوند، مادام که انسان خود ترتيب‌دهنده‌ي اعمال خويش باشد، درد يا شکست نمي‌توانند موجب تحقير او شوند. و ترتيب‌دادن اعمال خويش به‌هيچ‌وجه به معناي عمل دلبخواه نيست؛ اعمال دلبخواه ابدا ناشي از قضاوت نيستند و اين اعمال را نمي‌توان در معناي صحيح کلمه آزاد ناميد. هر قضاوت به مجموعه‌اي از شرايط عيني و نتيجتا به شبکه‌اي از ضرورت‌هاي گوناگون وابسته است. انسان زنده در هر شرايطي و از هر طرف در محاصره‌ي ضرورتي مطلقا انعطاف‌ناپذير است، اما ازآنجاکه موجودي متفکر است مي‌تواند انتخاب کند که کورکورانه تسليم شلاق ضرورت بيروني شود يا اينکه خود را با تجلي دروني آن ضرورت، که خودش آن را در ذهنش شکل مي‌دهد، سازگار سازد؛ تفاوت بردگي و آزادي در همين نکته نهفته است...