مغز موسيقايي (در خدمت بدن اجتماعي)

مغز موسيقايي در خدمت بدن اجتماعي، حاصل کوششي است براي پل زدن ميان شکاف ذهن‌-بدن و فاصله‌گرفتن از دوگانه‌باوري رايج دکارتي، آن هم به کمک موسيقي. مي‌دانيم که منشأ تکاملي موسيقي در روند تکامل موجودات، به ويژه انسان، يکي از چالش‌هاي علمي بينارشته‌اي است. نقش عناصر موسيقايي در تکوين زيست‌شناختي-فرهنگي در شرايط رابطه‌ي جنين-مادر و نوزاد-مادر، و نيز در درک کارکردهاي اوليه‌ي دستگاه شناختي و چگونگي تکوين رشد اوليه‌ي فرهنگ انساني، بسيار مهم است. پويايي موسيقايي خبر از انعطاف‌پذيري مغز و بدن ما مي‌دهد و رشد و تحول سوژه‌ي انساني ما در زيست‌جهان را ممکن مي‌کند و بدين طريق، مي‌تواند به جهان ما معنا بخشد. موسيقي در هر نوع و سطح خود، جهاني وسيع‌تر را در مقابل ما مي‌گستراند و رشد مي‌دهد. به همين دليل، موسيقي تمام شباهت‌ها و تفاوت‌هاي زيستي ما را در طول زندگي اجتماعي و فرهنگي نمايندگي مي‌کند و باعث مي‌شود اين همه تنوع در ذوق و سليقه‌ي موسيقايي ما انسان‌هاي کره‌ي زمين ديده شود. موسيقي از مرزهاي جغرافيايي و تاريخي عبور مي‌کند و قدرت تعامل و پذيرش و فهم فرهنگ‌هاي مختلف را افزايش مي‌دهد، شباهت‌ها و مشترکات ميان آدميان را تقويت مي‌کند. بنابراين، هر شکلي از موسيقي را بايد پاس داشت؛ چون، موسيقي اساس زيست‌جهان متنوع ماست.