آه باران (جيبي)

من دل به زيبايي، به خوبي مي‌سپارم؛ دينم اين است من مهرباني را ستايش مي‌كنم؛ آيينم اين است من رنج‌ها را با صبوري مي‌پذيرم من زندگي را دوست دارم انسان و باران و چمن را مي‌ستايم انسان و باران و چمن را مي‌سرايم. در اين گذرگاه بگذار خود را گم كنم در عشق. در عشق بگذار از اين ره بگذرم با دوست، با دوست ...