آواز آن پرنده غمگين

زني، فال مرا مي‌ديد و مي‌گفت: زني، آرام و خوابت را ربوده است! به نقش قهوه مي‌بينم كه، ديري‌ست چراغ افروز روياي تو بوده است! رخش زيباست، بالايش بلند نگاهي سخت افسون‌كار دارد تو را سرگشته مي‌خواهد همه عمر وزين سرگشتگان بسيار دارد!