از ديار آشتي

جهان چو گشت به يك چهره جلوه‌گر ز نخست نگاه چاره‌گر چهره‌آفرين با تو است نگاه توست كه رنگ دگر دهد به جهان اگر كه دل بسپاري به ‹‹مهر ورزيدن›› اگر كه خو نكند ديده‌ات به ‹‹بد‌ ديدن›› اميد توست كه در خار‌زار، كوه كوير اگر بخوا‌‌هد، صد باغ ارغوان دارد.