تحليل اجتماعي در فضاي كنش

روش‌شناسي، تحليل نظري و تحليل تجربي سه بخش کتاب را تشکيل مي‌دهند. نخست موضوعاتي نظير مفهوم فضاي کنش به‌عنوان ابزاري براي تنظيم فکر، رئاليسم روش‌شناختي و روش تحليل شبکه در جامعه‌شناسي بررسي مي‌شوند. به دنبال آن تحليل‌هاي نظري، از جمله طرح سازه‌هاي چهارگانه نياز، انتظار، فرصت و معنا، به‌عنوان عناصر اصلي يک ابر تابع و نحوه به‌کارگيري آن‌ها براي نظريه‌سازي در جامعه‌شناسي ارائه مي‌شوند. فصول بخش پاياني هر يک به‌طور جداگانه به توصيف و تحليل تجربي برخي معضلات اجتماعي و ارائه «الگوهاي هم‌تغييري» براي آن‌ها مي‌پردازند.