شگفت و بي شكست (سوگ نامه در سه پرده) / جهان نمايش 41

از متن كتاب:
روزگارم چنين آموخت که مردمانْ شاه را چون مادرند کِه‌ش به خون جگر پرورند، بزرگَش دارند و هماره به مِهرْ بر تندي‌هاي وي چشم فروبندند… گرچه به فرجام، مردمان را چشم نه از مِهر، که از شرم بسته مانَد و دهان نه به درود، که به خشم گشاده گردد، با صدهزار دندانِ آخته.

جهان نمايش مجموعه‌اي است از متن‌هايي که براي صحنه‌ي نمايش يا درباره‌ي آن نوشته شده‌اند. انواع نمايش‌نامه، چه براي اجرا و چه صرفاً براي خوانده شدن، از جمله نمايش‌نامه‌هايي با اقتباس از آثار ادبي يا سينمايي و همچنين متن‌هاي نظري در حوزه‌ي درام و نقد آثار نمايشي، در اين مجموعه جاي مي‌گيرند.