مدرنيته كثرت گرايي و بحران معنا (جهت گيري انسان مدرن)

مدل اروپايي مدرنيته سکولار شده فقط ارزش صادراتي محدودي دارد. بارز ترين عامل در ايجاد بحران هاي معنا در جامعه و زندگي فرد احتمالاً سکولاريته به ظاهر مدرن نيست، بلکه کثرت گرايي مدرن است. مدرنيته به معناي افزايش کمّي و همچنين کيفي متکثر شدن است. علل ساختاري اين واقعيت به خوبي شناخته شده است: رشد جمعيت و مهاجرت و به دنبال آن ها، توسعه شهرنشيني؛ متکثر شدن به معناي فيزيکي و جمعيتي؛ اقتصاد بازار و صنعتي شدن که مردم را از متفاوت ترين انواع دور هم جمع مي کند و آنها را به دادوستد مسالمت آميز معقول با يکديگر وامي دارد؛ و حاکميت قانون و دموکراسي که ضمانت هاي نهادي را براي اين همزيستي مسالمت آميز فراهم مي کند.
رسانه هاي ارتباط جمعي (هم مطالب چاپي که بر سواد عمومي ـ که با آموزش اجباري در کل جمعيت گسترش مي يافت ـ تکيه داشت و هم جديدترين رسانه هاي الکترونيکي) به طور مداوم و مؤکد تکثر روش هاي زندگي و تفکر را نمايش مي دهند اگر کنش و واکنش هاي برخاسته از اين تکثر با انواع «حصارها» محدود نشود، اين کثرت گرايي کاملاً مؤثر واقع مي شود و يکي از پيامدهايش بحران معنايي «ساختاري» است.