منشاهاي فرهنگي شناخت انسان

تکامل از طريق انتخاب طبيعي واقعيت فراگير جهان زنده است. يک عنصر کليدي در اين فرايند وراثت زيستي اي است که از رهگذر آن موجود زنده پايه ي سازمان فيزيولوژيکي بدني نياکان خود را، همراه با همه ي پيامدهاي عملکرد ادراکي، رفتاري و شناختي آن به ارث مي برد. اما براي همه ي انواع پستانداران، از جمله همه ي انواع نخستي ها، بخش عمده ي تكوين فردي محقق کننده ي اين سازماني فيزيولوژيکي در حالي اتفاق مي افتد که موجود در حال رشد، در حال تعامل با محيط اطراف خود است. دوره ي به نسبت طولاني نابالغي يا نارسيدگي که در آن اين تعامل اتفاق مي افتد البته تاريخچه اي از اتخاذ يک استراتژي در مقابل يک زندگي پرخطر است، بدين معنا که موجود نورس تا مدتي براي تأمين غذا و محافظت شدن در برابر شکارگران کاملا وابسته به يکي يا هر دو والدين خود است. اين دوره ي طولاني نارسيدگي يک مزيت جبراني نيز دارد و آن اين که موجود نارس در طول دورهي تکوين فردي خود آموزش و شناخت قابل توجهي را ذخيره مي کند که اغلب موجب انطباق پذيري هاي شناختي و رفتارهاي انعطاف پذيرتر در او مي شود.