ماركسيسم جامعه شناسانه (همگرايي آنتونيو گرامشي و كارل پولاني)

از ديد خيلي‌ها، مرگ سوسياليسم، هم در واقعيت و هم در خيال، به معناي مرگ نهايي مارکسيسم بوده است. با وجود اين، مارکسيسم کماکان هم جامع‌ترين نقد از سرمايه‌داري را به دست مي‌دهد و هم راهنماي قانع‌کننده‌اي براي بديل‌هاي امکان‌پذير را. در حقيقت، دوام سرمايه‌داري دوام مارکسيسم را تضمين مي‌کند. از اين رو هر دوره به مارکسيسمي از آن خودش شکل مي‌دهد و اين سنت را چنان مي‌گستراند که مسائل روز را حل‌وفصل کند. من در اين رساله خطوط کلي نوعي مارکسيسم جامعه‌شناسانه را ترسيم مي‌کنم که از همگرايي تاکنون ناکاويده و نامنتظره‌ي نوشته‌هاي کارل پولاني و آنتونيو گرامشي در ميانه‌ي سده‌ي بيستم سربرمي‌آورد. نوشته‌هاي گرامشي و پولاني غالباً مثل لاشه‌هاي مرده لت‌وپار شده است: سودمندترين قسمت‌ها را از پوسته‌ي معناده جر مي‌دهند و به نظريه‌هاي عليل پيوند مي‌زنند. قصد دارم اين دو مجموعه از نظريه‌ها را در کليت‌شان احيا کنم و به يکديگر پيوندشان بزنم.