ماركس و لينكلن: انقلاب ناتمام

وقتي اقليت حاکمي متشکل از سيصدهزار برد‌ه‌دار جرئت کردند براي نخستين‌بار در تقويم تاريخ کلمه‌ي «برده‌داري» را بر پرچم شورش مسلحانه‌ي خود حک کنند، آن هم در همان خاکي که در آن کم‌تر از يک قرن پيش طرح يک جمهوري دموکراتيک عظيم سر برآورده و نخستين بيانه‌ي حقوق بشر منتشر شده و نخستين تحرک را به انقلاب اروپايي قرن هجدهم بخشيده بود… طبقه‌ي کارگر در تمام اروپا بلافاصله، حتي پيش از آن‌که نشانه‌هاي شومِ سرسپردگيِ متعصبانه‌ي طبقات بالايي اروپا به اربابان ائتلافيه ظهور کند، دريافت که شورش برده‌داران ناقوس جنگي صليبي را ميان کار آزاد و مالکيت بر انسان‌ها به صدا درآورده است… کارگران اروپايي مطمئن هستند همان‌طور که جنگ استقلال امريکا آغازگر دوران جديد سروري طبقه‌ي متوسط بود، جنگ ضدبرده‌داري امريکا همين کار را براي طبقات کارگر خواهد کرد. آن‌ها اين نزاع را نشانه‌اي از دوران پيش رو مي‌دانند که به دوش آبراهام لينکلن گذاشته، فرزندي از طبقه‌ي کارگر با ذهني ساده و شفاف که بناست کشورش را در اين نبرد بي‌همتا براي رهايي نژادي زنجيرشده و بازسازي جهان اجتماعي رهبري کند.