فيلمسفه / فلسفه ي فيلم ساخته

نسبت ميان فيلم و فلسفه نسبتي چندسويه است. از طرفي، تقريباً همان ابتداي ظهور سينما، از فلسفه کمک گرفته شد تا نشان داده شود که اين قالب تازه به واقع هم هنري است و هم متفاوت. […] از سوي ديگر، فيلم نيز کمک‌هاي شاياني به فلسفه کرده است. هم از ناحيه‌ي بردن انديشه‌هاي فلسفي از اذهان فيلسوفان و محيط‌هاي بسته‌ي دانشگاهي به دل جامعه و هم از ناحيه‌ي انضمامي‌سازي و فهم‌پذيرترکردن انديشه‌هاي انتزاعي و دشوار فهم فلسفي، و مهم‌تر از همه، از ناحيه‌ي امکانات تازه‌اي که براي انديشيدن در اختيار فيلسوفان گذاشته است. […] و نهايتاً، در دهه‌هاي اخير، فيلسوفانِ چندي از پيوند و نسبتي تازه ميان فيلم و فلسفه، يا، به اختصار، فيلمسفه.
در اين‌جا بحث بر سر اين است که دست‌کم پاره‌اي از فيلم‌ها مي‌توانند فلسفه‌ورزي کنند. يعني به همان نحو که مثلاً در مقالات و رسائل فلسفي مي‌توان نظريه‌اي تازه عرضه کرد، به تقويت يا تضعيف موضعي پرداخت و تفسير يا قرائتي تازه از نظريه‌اي به دست داد، در فيلم‌ها نيز مي‌توان چنين کرد. و اگر چنين باشد، بايد پذيرفت که، به جاي فيلم و فلسفه، با پديده‌اي به نام فيلمسفه مواجه‌ايم.