پروژه ي پدري

«همه انتظار داشتند پدرها مثل کارگران لخت قطارهاي ذغال‌سنگي در مجاورت حرارت جهنمي کار کنند تا بتوانند شکم خانواده‌شان را سير کنند. توي اين بافت بسياري از جزئيات نه‌تنها ناديده گرفته مي‌شد که حضورشان هم آزارمان مي‌داد و دست‌وپاگير جلوه مي‌کرد؛ جزئيات ساده و حتي ناديده کم‌کم برايم به توده‌ي بزرگي تبديل شد که ساعت‌ها بهشان فکر مي‌کردم. اين روال همه‌ي پدران را يکدست کرده بود، پدر متفاوتي نمي‌ديديم، پدري با رفتار عجيب، پدري که با دخترش طور ديگري رفتار کند، پدري که بيشتر از بقيه‌ي پدرها به بچه‌هايش و به‌خصوص دخترهايش آزادي بدهد، پدري که در موقعيت‌هاي بغرنج تصميم‌هاي عجيب بگيرد، پدري که مايه‌ي افتخار دخترش باشد. شايد اگر پدر متفاوتي هم وجود داشت، دلش نمي‌خواست رفتارهاي روشنفکرانه‌اش را علني کند چون به صورت طبيعي رفتارش خارج از عرف تلقي مي‌شد که توي آن بافت تبعات زيادي داشت و حتي مي‌توانست خانداني را از هم بپاشد.»
نويسندگان اين کتاب خود پدراني هستند که از کودکي و دغدغه‌هاي کودکي خود سخن مي‌گويند و اضطرابها و ترسهايشان را صريح و بي پرده بيان مي‌کنند. پروژه‌ي پدري روايتي گيرا و خواندني از پانزده مرد ايراني درباره‌ي پدري‌شان است.