تا بهار صبر كن بانديني

كتاب پيش رو روزگار زمستاني و سرد خانواده‌اي را مي‌گويد که در ميانه‌ي رکود اقتصادي بزرگ آمريکا در دهه‌‌ي سي ميلادي، و از پس روابط عاشقانه‌ي شکست‌خورده، هنوز نيم‌نگاهي اميدوارانه به آينده دارد.
در اين اثر است که با آلتر ايگوي جان فانته يعني آرتورو بانديني آشنا مي‌شويم که در آثار بعدي اين چهارگانه‌ي بي‌نظير، سال‌هاي زندگي را پشت سر مي‌گذارد. آرتورو عاشق نوشتن است.
اما با وجود تناقض عريان ميان باورهاي مادر و سبک زندگي پدر، با وجود فقر و اصل‌ونسبي که از او شهروند درجه دو مي‌سازد، سرگردان ميان ايمان و سرکشي، بايد راه خودش را بيابد.
آرتورو بانديني در خانواده است که مي‌بالد و سرکشي مي‌کند و پيِ آرزوهايش مي‌رود. او شايد مهم‌ترين درس‌هاي زندگي‌اش را از ارتباط پدر و مادرش، خيانت پدر، اعتقادات سفت‌وسخت مذهبي مادر، سخت‌گيري‌هاي مادربزرگ و چشيدنِ طعم فقر و تحقير در اجتماع مي‌گيرد.
پدرش اهل قمار است و مادرش، جز دعا به مريم مقدس، کار بيشتري از دستش برنمي‌آيد. آرتورو تصويري از پدرش ساخته که با کشف يکي دو واقعيت درباره‌ي او، آن تصوير به جاي شکستن، درخشان‌تر مي‌شود.