ريموند چندلر در جستجوي كليت

ريموند چندلر جنايي‌نويس برجسته، چهره‌ي مهم و شناخته‌شده‌اي در ايران است. داستان‌ها و رمان‌هايش خوانندگان زيادي دارند. عاشقان سينما هم فيلم‌هايي را که بر اساس داستان‌هاي‌ او ساخته شده، بارها ديده‌اند. اما برخي از منتقدان با اشاره به عامه‌پسند بودن، ارزش کارش را زير سوال مي‌برند. البته اين عده هم پس از خواندن کتاب ريموند چندلر (در جست‌و‌جوي کليت) نظرشان تغيير خواهد کرد.
فردريک جيمسون، منتقد و نظريه‌پرداز برجسته‌ي آمريکايي که به خاطر تحليل جريان‌هاي فرهنگي معروف است و جايگاه ويژه‌اي در تاريخ ادبي دارد، معتقد است زبان براي چندلر مهم است و مسئله‌اي ناخودآگاه نيست. زبان و کلماتي که چندلر انتخاب و استفاده کرده، تأثير غريبي بر مخاطب مي‌گذارند و او را به‌شدت مسحور مي‌کنند. اين نويسنده به لحاظ شيوه‌ي روايت در مقابل جويس، فاکنر، وولف، بالزاک و… قرار مي‌گيرد. به بيان ديگر او به لحاظ شيوه‌ي بيان و قصه‌گويي در کنار پروست قرار دارد.
کتاب ريموند چندلر (در جست‌و‌جوي کليت) در سه فصل ـ خال‌بازي، مساحي فضا و حصاري در پايان عالم ـ تدوين شده است. در صفحات نخست، نويسنده به ديدگاه چندلر از داستان کارآگاهي مي‌پردازد. او داستان جنايي ـ پليسي را ژانري جدي مي‌داند. فردريک جيمسون باور دارد رمان‌هاي چندلر جنبه‌‌ي عيني و ذهني دارند. ساختار بيروني سخت داستان کارآگاهي و ريتم متمايز شخصي‌تر رويدادها چنان‌که در مورد هر داستان‌نويسي مشاهده مي‌کنيم، بر اساس زنجيره‌ي مولکولي ايدئال در سلول‌هاي مغز منظم شده‌اند. او نشان مي‌دهد، رمان‌هاي چندلر پروسه‌ي حذف توهم و بروز شناخت است.