هنر پير شدن

هنر پير شدن از مجموعه هنرهاي آرتور شوپنهاور، فيلسوف شهير آلماني، دربردارنده‌ي واپسين نوشته‌هاي هشت سال آخر زندگي فکري‌‌ـ‌‌ فلسفي اوست در موضوعات مختلف. او در اين کتاب، در خلال پاره‌نوشته‌ها‌ي گاه بلند و اغلب کوتاه، به مرور در سال‌ها انديشه‌ورزي خود مي‌پردازد و بر خلاف معمول بسياري از ديگر متفکران، در ايستگاه آخر زندگي، باز هم مي‌کوشد باريک‌بيني‌هاي پيشين در آثار ديگرش را تبيين و تشريح کند، بسي ناگفته‌ها را بازگويد و از اين رهگذر خود را از سکون پيري برهاند.
شوپنهاور در اينجا هم مثل ساير نوشته‌هاي خود، همچنان عريان و مغرور و ساده و پرمغز مي‌نويسد، و به‌هيچ‌وجه، در تسليم و وانهادن به اقتضائات سني، نه بوتيمار غمخواري نشسته بر ساحل اندوه است و نه مردم‌گريز تائبِ عصبي و چشم‌به‌راهِ سرودن ِغزل خداحافظي، بلکه فرزانه‌اي است پير و خشنود و چابک‌انديشه که مي‌کوشد با رويکرد عملي و متفکرانه به مفهوم کهن پيرسالي يا سالخوردگي، تا حد ممکن از آن به عنوان دوراني شيرين و پرثمر ياد کند.