فرضيه فراگير فراموشي

فرضيه‌ فراگير فراموشي داستان «لودو»، زني پرتغالي مبتلا به آگورافوبيا (نوعي اختلال اضطرابي) است که به همراه خواهر و شوهر خواهر خود زندگي مي‌کند. هنگامي که شوهر خواهر لودو براي انجام مأموريتي کاري به آنگولا اعزام مي‌شود، لودو چاره‌اي ندارد که خواهر و شوهر خواهرش را در اين سفر همراهي ‌کند. اين سفر با آغاز جنبش استقلال آنگولا در سال 1975 هم‌زمان است. در نتيجه‌ي آشوب‌ها و اتفاقاتي که پيرنگ داستان را شکل مي‌دهند، لودو به‌مدت سي سال خود را درون يک آپارتمان محبوس مي‌کند و در اين مدت براي بقا با خود و محيط پيرامونش مي‌جنگد.
آگوآلوسا در اين اثر با چيره‌دستي، تکه‌هاي از هم گسيخته‌ي داستان را هم‌زمان با پيش‌برد روايت به هم نزديک کرده و در نهايت ساختاري منسجم و گيرا خلق مي‌کند که باعث بهت و شگفتي خواننده‌ي اثر مي‌شود. درون‌مايه‌ي اين اثر را فراموشي تشکيل مي‌دهد. شخصيت‌هاي اين رمان همگي دچار فراموشي شده‌اند: فراموشي آرمان‌هاي استقلال، فراموشي آرمان‌هاي سوسياليسم و فراموشي انسانيت.