عاليجناب كيشوت

كتاب حاضر يکي از آثار دوره آخر نويسندگي گراهام گرين است و منتقدان آن را از حيث تخيل و مضمون يکي از بهترين داستان‌هاي او مي‌دانند. نويسنده در اين داستان نيز مانند بسياري از آثارش به درون‌مايه تقابل ايمان مسيحي و الحاد مي‌پردازد؛ با اين تفاوت که در عاليجناب کيشوت داستان‌نويس که از مقبوليت خود آگاه است توسن خيال را با دليري بيشتر مي‌تازاند.
صِرف اين که کشيشي در سده بيستم بر اين باور باشد که نسبش مي‌رسد به شخصيتي داستاني، خواننده را سر شوق مي‌آورد که ببيند گراهام گرين پيرانه‌سر چه مي‌خواهد بگويد. بعد که خبردار مي‌شود آن شخصيت داستاني که کشيش خود را از نوادگان او مي‌داند دن کيشوت است، قضيه جذاب‌تر هم مي‌شود. ولي آيا شواليه مدرن ما خواهد توانست بر الحاد چيره شود؟