زنان هخامنشي

نويسنده در کتاب حاضر با استفاده از منابع ايراني در زمان هخامنشي نظير لوح‌ها و کتيبه‌هاي تخت جمشيد و منابع بابلي نوين، بر آن است تا اهميت و نقش سياسي و اقتصادي زنان را در نخستين شاهنشاهي ايراني پارسي ( 331 559ق.م) به تصوير بکشد. «القاب بانوان درباري»، «ازدواج‌هاي سلطنتي»، «زنان درباري و دربار هخامنشي» و «زنان و اقتصاد ايران هخامنشي» عناوين اصلي کتاب هستند. نويسنده با اين سخن که زنان ايراني عملکرد خودسرانه‌اي در سياست داشته‌اند موافق نيست. او سلسله مراتبي بين زنان اشراف و زنان درباري قائل مي‌شود که در رأس آن مادر شاه و همسر شاه قرار داشته‌اند. او خاطر نشان مي‌کند: زنان درباري از موقعيتي برخوردار بودند که به آنها امکان مي‌داد با صدور فرمان به مأموران خود، استفاده از مهر خود و استخدام کارمندان اداري براي اجراي کارهايشان اختيار تام محصول املاکشان را داشته باشند. اين زنان همچنين مراکز توليد نيروي کار متعلق به خود را داشتند .مدارک بابلي حاکي از آن است که زنان نجبا نيز اقدامات اقتصادي مشابهي انجام مي‌دادند. در اين بررسي سعي بر اين بوده است که در مورد مسئله زنان درباري و غيردرباري بر اساس منابع خاور نزديک باستان و همچنين منابع يوناني بحث شود… با توجه به اين مدارک، نمي‌توان کماکان بر اين نگرش پاي فشرد که زنان در دربار هخامنشي صرفاً توده‌اي بي‌اعتبار بودند که بي هيچ نقش و هدفي در پس ديوارهاي کاخ زندگي مي‌کردند.