روح عزيز

در زندگي روزهايي هست که عادي و معمولي به نظر مي آيند. نه کسي درخشندگي رنگ شان را مي بيند، نه عطر جادويي شان را در هوا احساس مي کند؛ اما وقتي يک حادثه ي کوچک مي آيد و به سنگيني کوه دماوند مي افتد روي زندگي و همه چيز را خراب مي کند، همان روزهاي عادي و معمولي که کسي حاضر نبود برايشان تره خرد کند، روزهاي دور و درخشاني مي شوند که آدم حاضر است براي برگرداندن آن ها، هر کاري بکند، هر کاري... غروب روز آخرين دوشنبه ي اسفند براي آرش چنين روزي بود.