صداي غذا خوردن يك حلزون وحشي (ماجراهاي واقعي يك زن و يك شكم پا)

اين کتاب غيرداستاني درباره زني است که مي‌کوشد از بيماري ناشناخته‌اي که دارد روح و جسمش را مي‌خورد جان به‌در ببرد. اين کتاب شعر نيست، ولي اليزابت تووا بايلي تاريخ طبيعي حلزون را به شيوه‌اي شاعرانه بررسي کرده است.
يک روز دوستي هديه‌اي سرنوشت‌ساز به او مي‌دهد: گلداني بنفشه با يک حلزون جنگلي قهوه‌اي کوچک، تنها حيوان خانگي که او در اين شرايط توان نگهداري‌اش را دارد. کم‌کم معلوم مي‌شود که ميان شيوه زندگي حلزون و سبک جديد زندگي نويسنده در بيماري شباهت‌هاي غيرمنتظره‌اي وجود دارد: حلزون برخلاف ظاهر آسيب‌پذيرش موجودي مقاوم است که از پس چالش‌هاي چند صد ميليون ساله حيات در زمين برآمده است و درس‌هاي گرانبهايي مي‌توان از آن آموخت، درس‌هايي که براي آموختن‌شان بايد وقت نامحدود و تمرکزي ابرانساني داشته باشيد تا آهسته‌ترين حرکت‌ها را ببينيد و آهسته‌ترين صداها را بشنويد، حتي صداي غذا خوردن يک حلزون وحشي را. اصلاً بهتر است يک بيماري مزمن ناشناخته داشته و بستري و زمين‌گير باشيد!
برنده جايزه ادبي بين‌المللي ويليام سارويان در بخش غيرداستاني 2012
برنده مدال جان باروز براي بهترين کتاب تاريخ طبيعي 2011
برنده جايزه ملي بهترين کتاب در طبيعت‌نگاري (NOBA) 2012