بيماري فراگير در عصر نئوليبرال (به ضميمه مقالاتي از الن بديو كين برچ شري برمن و بن ارنرايك)

تأثيرات اقتصادي و اجتماعي از فيلتر تبعيض هاي «مرسوم» مي گذرند كه همه جا قابل رويت اند... اين «طبقه ي كارگر جديد» در خط مقدم حاضر است و يا بايد بار بدل شدن به نيروي كاري را به دوش كشد كه به خاطر شغل اش بيشتر در معرض خطر ابتلا به ويروس قرار دارد و يا در پي سياست تعديل اقتصادي برآمده از ويروس، بدون هيچ منبع مالي از كار بركنار شود. اين مسأله شكاف اجتماعي را تشديد مي كند و اين پرسش را برمي انگيزاند كه چه كسي در صورت تماس با فرد بيمار يا عفونت، مي تواند خود را ايزوله يا قرنطينه كند (با يا بدون پرداخت مالي). درست به همان قياسي كه آموختم زلزله هاي نيكاراگوئه (1973) و مكزيكوسيتي (1985) را «زلزله هاي طبقاتي» بنامم، پيشرفت كوويد-19 ويژگي هاي يك همه گيري طبقاتي،جنستي و نژادي را به تمامي نشانم مي دهد. در حالي كه تلاش ها براي تخفيف و سبك سازي موضوع به راحتي در لفاظي هايي چون «ما همه با هم هستيم» پوشانده شده اند، رويه ها، به ويژه از سوي دولت هاي ملي، انگيزه هاي شوم تري را نشان مي دهند.