معجزه توجه آگاهي

توجه‌آگاهي (مايندفولنس) را آگاهي از تجربه حاضر همراه با پذيرش آن دانسته‌اند. همچنين آن را نوعي خاص از توجه کردن معرفي کرده‌اند؛ توجه کردني عمدي، بدون قضاوت و در لحظه حال. تعريف ديگري که برداشتي شفاف از توجه‌آگاهي فراهم مي‌کند اين است که آن را آگاهي از تجربه، بدون ترجيح دادن تجربه‌اي ديگر بر تجربه حاضر، بدانيم. آيا بدون توجه کردن ـ آن‌هم توجه عمدي، بدون قضاوت و در لحظه حال ـ مي‌توان خوب زيست؟ آيا مي‌توان بدون حضور داشتن و آگاه بودني که از اين شکلِ خاص توجه کردن حاصل مي‌شود، زندگي را در تماميت و ارتباط دروني بين اجزايش زيست؟
معجزه توجه‌آگاهي از اولين کتاب‌هايي است که اين نوع زيستن و تکنيک‌هاي پرورش دادن آن را از زبان راهبي ويتنامي به جهانيان معرفي کرد. کتاب پيش رو خواننده امروزي خود را به سرچشمه‌ها مي‌برد؛ آنجا که توجه‌آگاهي و تکنيک‌هاي پرورش آن در خدمت خوب زيستن‌اند، جايي که نسيمي خنک مي‌وزد و اين جملات به گوش مي‌رسند: «چايت را بنوش» و «همچو رود جاري شو.»