حباب يا صداي اقيانوس

ـمن دريام. كسي نيست نشناسدم. من شورم. وقت هايي كه آسمان آبي است، من آبي ام، وقت هايي هم كه سبز است، سبزم.
اگر قرمزش را مي پسنديد، درياي سرخم. سياه، من درياي سياهم.
زرد مرجاني. همه رنگ. من همه تان را روي سواحلم ديده ام، با آن قلعه هاي شني و چوب ماهيگيريتان...
راوي اين قصه درياست و آنجا كه موج هاي خروشانش را به ساحل مي فرستد، قصه هاي زيادي براي ما دارد، از كشتي هاي شكسته شده، از دريانوردان، از بچه هايي كه كنار ساحل بازي مي كنند، اين صداي اقيانوس است كه توي اين كتاب مي شنويد...