رنگ آتش شماره يك

هانا و لاول فكر مي كردند كه من تعمدا تصميم گرفته ام بي ريخت و زشت باشم. فكر مي كردند كه هدفم از اين كار آنهايند، كه مي خواهم لج آنها را در بياورم. اينكه يك نفر روزش را بدون نگاه كردن به آينه شب كند، مسئله ي بزرگي است، خيلي بزرگ تر از آنكه فقط پاي آنها در ميان باشد. آنها به خواب هم نمي بينند بي آنكه لايه اي كرم پودر بازتاب دهنده ي نور به خودشان بمالند و زلم زيمبويي با برچسب قيمت سه رقمي به خودشان آويزان كنند، پاي شان را از خانه بيرون بگذارند. خوش تيپ و خوش قيافه به نظر آمدن اصل اساسي آيين نامه ي رفتاري آنها به حساب مي آيد. خودجلوه گري براي آنها يك فضيلت است و به همين دليل است كه آن لباس را برايم خريده بودند.