در باب خواندن

خواندن، مادام که براي ما فقط نوعي محرک است که کليد جادويي‌‌اش در عمق روان باب سراهايي را مي‌گشايد که راه ورود به آنها را نمي‌دانستيم، نقشي خجسته در زندگي ما دارد. اما برعکس خطرناک خواهد شد زماني که به عوض باز کردن چشم ما به حيات شخصي ذهن، جايگزين آن شود؛ وقتي که حقيقت ديگر در نظر ما نه همچون کمال مطلوبي به‌نظر مي‌آيد که تنها با پيشرفت واقعي انديشه و با تقلاي دل مي‌توان به آن دست يافت، بلکه همچون چيزي مادي در ميان اوراق کتاب‌ها، همچون عسلي که تماما" گردآوري ديگران است و تنها کافي است قدم رنجه کنيم و در ميان قفسه‌هاي کتابخانه‌ها به آن دست يابيم و منفعلانه در استراحت مطلق ذهن و جسم‌مان تناول کنيم.