موبي ديك / رمان هاي بزرگ جهان #

يک روز صبح، پس از صبحانه، صداي قدم هاي احب به گوشمان رسيد. آن روز فرورفتگي هاي ناشي از ضربه هاي پاي استخواني کاپيتان، از هميشه گودتر به نظر مي رسيد. درست مثل اين بود که قدم هاي همراه با عصبانيتش چنان ردي از خودش به جا گذاشته اند. خطوط پيشاني اش از هميشه عميق تر بود، انگار فکري مدام مانع خوابيدن او شده بود.
او تمام روز روي عرشه قدم زد. نزديک غروب ناگهان کنار موج شکن ايستاد و به استارباک دستور داد تا همه را به قسمت عقب کشتي بفرستد. معاون ناخدا از شنيدن اين دستور غيرعادي و تجمع همه افراد در قسمت عقب کشتي متعجب شد.
احب که از پچ پچ هاي کنجکاوانه ما بي خبر بود به قدم زدن ادامه داد، تا وقتي که فرياد زد: «جاشوها، وقتي نهنگ ببينيد چه کار مي کنيد؟»