شب دوازدهم

معصيت قتل، از عشقي که قرار است پنهان بماند، رسواتر نيست. شب عشق، روز است... اي سزاريو، سوگند به گل‌هاي سرخ بهاري، به عفت، به شرافت، به صداقت، به مواردي از اين دست،که با همه غرورت، تو را آن‌چنان عاشقم که عقل و منطق را ياراي کتمان شيدايي‌ام نيست. به زحمت دليلي مجوي که چون تو را خواستگارم، نبايد بشوي خواستارم.