بي زمستان (سفرنامه و عكس هاي تاجيكستان‏ آذربايجان و گرجستان)

معرفي كتاب:
علاوه بر لابي بزرگش که پر است از آدم‌هاي ريز و درشت از مليت‌هاي مختلف، حياط هم غلغله است. غلغله‌ي آدم‌هايي که هرکدام از جايي و نژادي هستند، مي‌خندند و سرخوش‌اند و گوش سپرده‌اند به نواي موسيقي و چشم دوخته‌اند به ديوارهاي نقاشي شده و گرافيتي‌هاي زيبا. اينجا درست شبيه اجلاس ساليانه‌ي سازمان ملل متحد است. با اين تفاوت که نه کسي مي‌خواهد بحران برمه و يمن را حل کند، نه کسي دغدغه‌ي تحريم دارد، و نه کسي مي‌خواهد جنايت‌هايش را توجيه کند.... سياست جايش را به آرامش داده و لبخند زبان مشترک همه‌ي آدم هاست. اينجا دندان‌ها براي فشار آوردن بر خرخره‌ي کسي ماموريتي ندارند. ماموريتشان اين است که بيرون بيفتند و سفيدي‌شان را در اين شامگاه پائيزي نيمه‌ي نوامبر به رخ بکشند.