او تاريكي است / سرگذشت گروهان سياه 7

باد با دمي گزنده مي نالد و زوزه مي کشد. صاعقه مي غرد و فرياد مي کشد. خشم نيرويي محرک در دشت سنگ درخشان است. حتي سايه ها هم ترسيده اند.
در قلب دشت، دژ خاکستري عظيمي، ناشناخته و کهن تر از هر خاطره ي نگاشته شده، سر به فلک کشيده است. برجي باستاني روي شيار ايجاد شده در دشت واژگون شده است. از درون دژ صداي کوبه اي بم، مهيب و شمرده همچون تپيدن قلب دنيايي خفته، سکوت کهن را در هم مي شکند.
مرگ ابديت است. ابديت سنگ است. سنگ سکوت است.
سنگ ناطق نيست اما سنگ به ياد مي آورد.
و اين چنين واپسين جنبش سنگ درخشان آغاز گرديد...