برساخت گرايي اجتماعي

برساخت‌گرايي اجتماعي تأکيد مي‌کند که بايد آن دسته از شيوه‌هاي درک جهان از جمله درک خودمان را که بديهي تلقي کرده‌ايم به ديده‌ي انتقادي بنگريم. شايد بديهي به نظر برسد که وقتي به دنيا مي‌نگريم، فارغ از هر چون‌وچرا و مسئله‌اي ماهيت آن را درمي‌يابيم و يا دانش متعارف ما مبتني بر مشاهده‌ي عيني و بي‌طرفانه‌ي‌مان از جهان است.
برساخت‌گرايي اجتماعي مي‌خواهد به اين دسته از ديدگاه‌هاي خودمان نگاهي انتقادي بيندازيم و آن‌ها را به پرسش بگيريم. بنابراين رويکرد برساخت‌گرا در تقابل با رويکردهايي قرار مي‌گيرد که در علم سنتي از آن‌ها با عنوان اثبات‌گرايي و تجربه‌گرايي ياد مي‌شود.
برساخت‌گرايي اجتماعي هشدار مي‌دهد که پيوسته ظنين باشيم به پيش‌فرض‌هاي‌مان در اين باره که جهان چگونه به نظر مي‌رسد. اين بدين معناست که مقوله‌هايي که با آن‌ها جهان را درک مي‌کنيم لزوماً تقسيم‌بندي‌هايي واقعي نيستند.