با عشق الا

باباي عزيزم، بعضي روزها وقتي به آسمان نگاه مي‌‌کنم، حالم بهتر مي‌‌شود چون مي‌‌دانم زماني که شما هم به آسمان نگاه مي‌‌کنيد، حتما همين منظره را مي‌‌بينيد. اگر شما پرنده‌‌اي ببينيد، شايد کمي بعد از بالاي سر خانه‌‌ي ما پرواز کند.
اما خب از طرفي روزهاي ديگر اوضاع بد است. آسمان به قدري بزرگ است که موجب مي‌‌شود حس کنم شما خيلي از من دور هستيد.
شما فکر مي‌‌کنيد هردويمان بتوانيم هميشه و هر روز در يک زمان مشخص به آسمان نگاه کنيم؛ به عنوان مثال، ساعت هفت صبح؟ من که فکر مي‌‌کنم اثر خوبي داشته باشد. موافق هستيد يک ساعتي را مشخص کنيم؟ بابا، همين کار را انجام بدهيم؟ با عشق، اِلا