له و عليه ويرايش

آنچه در کتاب حاضر جمع آوري شده است، نتيجه حضور نويسنده در محيط نشر ايران است؛ اعم از سازمان‌هاي دولتي، ناشران خصوصي و مطبوعات ادبي.
قالب نوشته‌هايي را که در فصل اول کتاب، له و عليه ويرايش، آمده است، احتمالاً بتوان جستار خواند. در اين نوشته‌ها خاطرات و تجربيات و شنيده‌ها و دريافت‌ها و آموخته‌هاي نويسنده به هم آميخته‌اند. در اولين جستار اين فصل، «ويرايش و روشنفکري»، نويسنده تاريخچه ويرايش در ايران را مي‌کاود تا نسبت ويرايش با روشنفکري را دريابد.
او در فصل دوم، از عرصه نظر، که بر فصل اول سايه داشت، به عرصه عمل گام ‌نهاده‌ است. نوشته‌هاي اين فصل يادداشت‌هاي يک ويراستارند و لذا خصلت تجربي و کاربردي بيشتري دارند.
در فصل سوم، از سيماي سه تن از ويراستاران معاصر خطوطي رسم شده است: احمد سميعي (گيلاني)، ابوالحسن نجفي، علي صلح‌جو. اين فصل «پرتره‌ها» نام دارد و هدف نويسنده آن بوده است که خواننده بتواند با خواندن اين تک‌نگاري‌ها تصوري عمومي از سبک و روحيه کاري اين سه تن پيدا کند.