پاييز مزه ي خرمالو مي دهد

مرد زل زده بود توي چشم هايم. دوباره دست شويي ام گرفته بود. پرونده را زد زير بغلش و سوار ماشين شد. چيزي به سرباز گفت. ماشين از جا کنده شد و در ميان گردوخاکي که به راه انداخته بود، گم شد. مي دانستم که مي روند سر زمينمان. خواستم بروم دنبالشان، اما ترسيدم. مي ترسيدم اگر ارسلان را گير بياورند، من را هم به جرم همدستي با او بگيرند و ببرند. ماندم و دعا کردم ارسلان توي آن فاصله از الاچيق بيرون رفته باشد...