ايدئاليسم هگل (خوشنودي هاي خودآگاهي)

هگل در وضعيتي حيرت‌انگيز قرار دارد. از يک ‌سو، با تأثير فلسفي و تاريخي عظيم هگل مواجه‌ايم؛ نامعقول نيست بگوييم بخش اعظمي از آنچه در روال آکادميک رايج تحت عنوان «فلسفه اروپايي معاصر» طبقه‌بندي مي‌شود با هگل آغاز و به درجه زيادي با او مشخص مي‌شود؛ اين تأثير عمدتا ناظر به اقدام هگل است مبني بر طرح مسئله «سوبژکتيويته تاريخي». از سوي ديگر، چنين مي‌نمايد که هگل شمار بسياري از شخصيت‌هاي برجسته عالم انديشه را متقاعد يا از کوره به در کرده است، بي‌آنکه چيزي به نام اجماع بر سر موضع بنيادي فلسفه هگل در کار باشد.
رابرت پيپين در ميان هگل‌پژوهان و دوستداران فلسفه هگل و ايدئاليسم آلماني انديشمند و فيلسوفي نام‌آشنا است و اين کتاب اکنون يکي از آثار کلاسيک در فلسفه هگل محسوب مي‌شود. پيپين فلسفه هگل را چنان ژرف موردکاوش و پژوهش قرار مي‌دهد که به‌جرئت مي‌توان گفت کمتر کتابي درباره هگل به پاي کتاب او مي‌رسد.
روايت يا تفسيري که نويسنده در اين کتاب از فلسفه هگل به دست داده است به «تفسير غيرمابعدالطبيعي» از فلسفه هگل شهرت يافته است. بااين‌حال، پيپين در مقدمه‌اي که بر ترجمه فارسي کتاب نوشته است مي‌گويد: «به دليل نوشتن اين کتاب به دفاع از تفسيري “کانتي” از ايدئاليسم هگل و خوانشي “غيرمابعدالطبيعي” يا حتي “ضدمابعدالطبيعي” از موضع بنيادي هگل در پديدارشناسي روح و دانش منطق شهرت يافتم. اينها، چنان‌که توضيح خواهم داد، توصيف‌هايي بسيار گمراه‌کننده از کار درآمدند.»