هستي و عشق و نيستي (مقالاتي در عرفان)

«وجود و عدم» و يا «هستي و نيستي» براي فيلسوف و عارف دو معناي مختلف دارد. فيلسوف تماشاچي وجود و به دنبال دانايي وجود است. فلسفه با حيرت آغاز مي‌شود و فيلسوف در اين دانايي در پي رفع آن حيرت است. اما عارف از وجود خويش به عدم مي‌گريزد تا وجود يابد و داراي وجود شود نه داناي آن. با وجود مي‌انديشد نه به وجود. حيرت را مي‌طلبد که غايت عرفان است.