آدم هاي عادي پرواز نمي كنند

آدم‌هاي عادي پرواز نمي‌کنند داستان مردي به نام آنتوان است در ابتداي چهل سالگي، آهنگساز معروف کشورش، آدمي تودار، منطقي و محکم. از همسرش جدا شده، نيازمند محبت است ولي در جستجوي محبت نيست.
داروتيا دختري است متفاوت از ديگران. کودکي دشواري را با ناپدري پشت سر گذاشته و پزشک‌ها تشخيص داده‌اند که او مانند ديگران نيست. بيمار است. ديوانه است. از نشانه‌هاي ديوانگي‌اش يکي هم اين که به طوري بيان‌ناپذير مي‌تواند افکار ديگران را بخواند.
آنتوان و داروتيا، شبي به صورت اتفاقي آشنا مي‌شوند. در يک سو، دختري با توانايي‌هايي حيرت‌انگيز و در سوي ديگر، مردي منطقي، با فرهنگ و هنرمند که گرم و سرد روزگار را چشيده و به‌سادگي به هيجان نمي‌آيد.
«مانع» داستاني است در مورد بن‌بست‌ها و چارچوب‌هايي که آدمي براي خود ايجاد مي‌کند. از قرار معلوم، موسيقي، انعطاف‌پذيرترين نوع هنر براي تفسير است و هنرآفرينان اين عرصه، لابد صاحبان انعطاف‌پذيرترين و نيرومندترين قدرت ممكن تخيل.
اما وقتي ذهن آدمي چارچوب‌بندي‌ شده باشد، حتي با استعدادترين هنرمند نيز تلاش مي‌کند آنچه را با چشم مي‌بيند با معيارهاي حک‌شده ذهنش ميزان کند و اگر ديده‌هايش با آن معيارها برابر نباشند، يا در اين گمان مي‌افتد که عقلش را از دست داده است يا فکر مي‌کند چيزي در دنياي پيرامون سر جايش نيست.

پاول وژينف، قهرمان مرکزي داستانش را در برابر پديده‌اي خارق‌العاده قرار مي‌دهد: در برابر دختري که مي‌تواند پرواز کند. نه در خواب، در بيداري و در برابر چشم‌هايي شاهد. «مانع» حکايت تلاش اين هنرمند است براي برقراري هارموني ميان باورهاي منطقي‌اش با آنچه مي‌بيند و تلاش دختري با توانايي‌هاي فوق بشري براي تشويق مردي هنرمند که پرواز را تجربه کند.