سينما و مرگ (درباره ناميرايي و تصوير)

آيا مرگ تصوير دارد؟ به بياني ديگر، آيا مي‌توان نه فقط از تصوير مرده‌ها بلکه از تصوير مرگ هم حرف زد؟ و آيا سينما که همچون شکارگاهِ تصاوير است، مي‌تواند اين تصوير مرگ را نيز به دام اندازد؟
کتاب حاضر با اين پرسش‌ها آغاز مي‌شود و با بررسي فيلم‌هايي که دغدغه مرگ دارند، پيش مي‌رود. اما کتاب در ادامه سعي مي‌کند تا از يک‌ سو مرگ را نه فقط در روايت فيلم‌ها بلکه در رابطه و نسبت با خود مديوم سينما نيز بررسي کند و از سوي ديگر امکانات مقاومت در برابر مرگ، يعني نسبت سينما و ناميرايي را نيز بکاود.
از اين رو هم زمان با استفاده از بحث‌هاي نظري در تاريخ صدساله نظريه فيلم، کنکاش در نظرورزي‌هاي فلسفي در باب مرگ و ناميرايي و هم چنين جستجو در منابع ادبي نيز اجتناب‌ناپذير مي‌شود.
بنابراين کتاب حاضر مطالعه‌اي ميان ‌رشته‌اي با محوريت مرگ است که از سوي نظريه فيلم، فلسفه و ادبيات تغذيه مي‌شود.
مرکز جاذبه‌اي که در سرتاسر اين کتاب سرگردان و پنهان و سلطه‌جو مانده است (خواهد ماند!) مرگ است.