گفتگو با ايران درودي

ايران درّودي نامي آشنا در عرصه نقاشي امروز ايران است که بيش تر با رنگ ها و فضاهاي خاص و منحصر به فردش که ملهم از نورهاي دروني اويند، شناخته مي شود؛ نورهايي که هر بار به شکلي در قلم موي نقاش، خود را يافته و بر زمينه اي از بي تابي ها و روياهاي او ياس و اميد هاي ما را نمايانده اند.
به اين خاطر است که شکل ها و حجم ها از خود، بيرون زده اند و در هيچ قاب و قالبي نمي گنجند. همچنان که پرنده را شايد اما پرواز را نمي توان در هيچ قفسي حبس کرد.
رنگ و فضا در نقاشي هاي درّودي بيش از همه با حس و حال نقاش و مخاطبانش سر و کار دارد. اين حس و حال ها در نقاشي هاي او ساکن و يکسان نيستند و مدام جا عوض مي کنند و به شکلي ديگر در مي آيند. از غم ها به شادي مي گريزند و از مرهم به درد. به همين دليل در نقاشي هاي او هيچ رنگي فارغ از حس و حال نيست.