اسب و سيب و بهار

اسب سفيد از گله جدا مي شود و به باغ سيب مي رود. سيب درختان چيده شده اند و تنها يک سيب سرخ بر شاخه باقي مانده است. اسب سيب را از شاخه مي چيند و بر يالش سوار مي کند. حالا اسب و سيب ديگر تنها نيستند. اما هنگامي که اسب از ميان درختان مي گذرد، شاخه ها سيب را از روي يال اسب به درون رود مي اندازند. سيب به همراه رود به گندمزار مي رسد. اسب هم به دنبال سيب روان مي شود. پسرکي سيب را از جوي آب مي گيرد. اما هر بار پسرک سيب را به دهانش نزديک مي کند اسب شيهه اي مي کشد. پسرک نيز سيب را با طناب برگردن اسب مي آويزد.